بیان شده مثل مریض محتضری که روزهای آخرش رو میگذرونه و هر دفعه میایی میبینی یکی از علائم حیاتیش رو از دست داده!
با این حال من همچنان هستم و هر زمان فرصت کنم اینجا مینویسم.هر چند دیر به دیر.اما اگر میشناسمتون و وبلاگ دارید و دوست داشتید در تلگرام من رو دنبال کنید اینجا پیغام بگذارید.
برای روزی که دیگه اینجا نبود...
+کامنت ها تایید نمیشن.
چند روزی رفته بودم تو غار تنهایی و حالا گرچه اون غم و حس و حال روزهای اول رو ندارم بازم بیرون اومدن ازش یکم سخته.هی به خودم میگم بنویس.همین چیزای کوچیک و روزمره رو بنویس.شاید حالت رو بهتر کنه.هی یه ندای درونی میگه که چی بشه؟ وقت گرانبهای ملت رو بگیری که چی؟ خلاصه گرفتاری شدیما از دست این نداخانوم درون😁
اینجا به جای بارون و برف و رعد و برق و رگبارهای بهاری تا دلتون بخواد باد میاد!
صبح و شب.همیشه از قبل عید شروع میشه و این موقع سال شدت میگیره تا گرده گل ها و درختا جابجا شن و به بار بشینن.پنجره آشپزخونه من مدت هاست که بسته نشده و بازه.با اینکه گاهی گرد و خاک هم سوغاتی میاره.جدیدا آشپزخونه رو بیشتر دوست میدارم.تو خونه تکونی، میز و صندلی رو گذاشتیم یه گوشه و حسابی بزرگ و دلباز شده.فرش نو و نرمالو پهن کردیم و تقریبا هر موقع که بری نسیم خنکی که از پنجره میاد تو، داره پرده رو تکون میده میرقصونه! و من عاشق دیدن و لمس این لحظه هام.اگر نم بارونی هم بیاد که دیگه چه بهتر!
دخترکوچولو در آستانه یک سالگیه و جمعه احتمالا یه تولد کوچیک و جمع و جور براش بگیریم.یادتونه گفتم برای دوتا دندون خرگوشی صفر کیلومترش چقد ذوق کردیم؟ الان صد برابر بیشتر از اونو برای راه رفتنش داریم! اینجوری بود که یکی دو ماهی بغل چیزها رو میگرفت و راه میرفت.تو سفر مشهد رو سرامیک های خنک حرم اولین قدم هاش رو برداشت و الان چند روزه کامل راه میره (هرچند کج کج و پنگوئن وار😁) ولی انقد خودش کیف کرده از این توانایی جدید و از این جرات و جسارتش که اصلا دلش نمیخواد دیگه بشینه یا چاردست و پا بره! و همه اینا هر لحظه منو شگفت زده میکنه.اینکه یکی جلو چشمت لحظه به لحظه داره بزرگ میشه و هرروز یه کار جدید یاد میگیره خیلی عجیب و شیرینه! یا مثلا رفتارهایی که میکنه.که میفهمی درک میکنه خیلی چیزها رو! مثلا لباس بپوشی خوشحال میشه و خیلی ددری هست، یا گوشی میگیره دم گوشش و یه چیزایی بلغور میکنه، یا جدیدا به حالت تحکم غر میزنه و چیزی رو بخوای ازش به زور بگیری از خودش دفاع میکنه، یا اول صبح که بیدار میشه و ظهر که میریم دنبال آبجی ها یه عالمه خوشحاله و ذوق میکنه.یا به هرکی غریبی کنه بهش میچسبه! (احتمالا یه جور واکنش دفاعی هست برای اینکه طرف رو نبینه😅) تجربه خوردن بعضی چیزها برای اولین بار هم جالبه.مثلا چند روز پیش برای اولین بار هندوانه خورد! یا بستنی خیلی دوست داره.یا خودش دوست داره از بطری نی دار مستقل آب بخوره...
